Μνήμης Μνήμα: Η Δις Χαρά δεν κλαίει πια

Και τώρα που κοιμήθηκες είσαι ευτυχισμένη.
Βλέπεις στον ύπνο σου μόνο αγγέλους,
με κλαρίνα, νταούλια και ζουρνάδες,
να γιορτάζουν για τις πληγές σου που έκλεισαν
και πια στάζουν ζάχαρη.
Το σώμα σου, πλέον άφθαρτο και υγιές,
πλαγιάζει δίπλα μόνο σ' αντίστοιχα σώματα.
Χιλιάδες παλιάτσοι στις υπηρεσίες σου
και οι φόβοι και το παρελθόν σου, κρυμμένοι κάτω απ' το χαλί,
που καθαρίζουν οι αλλοδαποί υπηρέτες σου.
Τα φάρμακά σου ευγενή, στολίζουν την "αβρή" και "αιθέρια" παρουσία σου.
Το ουράνιο τόξο υπάρχει μόνο για σένα, και ο ήλιος λάμπει για να αποστειρώνει θανάσιμα τους εχθρούς σου.

Δεσποινίς Χαρά, τι όμορφη που είσαι μέσα στο πλαστικό σου φόρεμα;
Ακόμη και όταν κλαίς οι μπογιές δεν ξεβάφουν στη φάτσα σου.
" Όταν κάποιο βράδυ θα σε ξυπνήσει απότομη η φωνή σου..."* ,
πες χαιρετίσματα στο κέρμα που βρήκες στη γωνιά που μας συναντούσες, κι έτσι δεν υπήρχε λόγος να μας περιμένεις πια...

Είμαι όσα κρύβονται κάτω απ' το ΧΑΛΙ σου!


*Πρόκειται για στίχο του Παύλου Σιδηρόπουλου, από το τραγούδι "Στην Κ"