(Στην Η)
Απόψε η αυλή μου άνθισε τα μεσάνυχτα
και η γειτονιά μου, δεν κλαίει πια μες την βροχή.
Απόψε μετάλαβα το φως από τα μάτια σου
γέμισε ρόδα κόκκινα, η πιο καμένη γη.
Απόψε με πλημμύρισαν τα πιο αθώα δάκρυα
Ηλεκτρισμένα νέφη, το πρώτο μας φιλί
Απόψε σου ψιθύρισα τους φόβους μου,
Ρομφαία πύρινη μέσα μου, η πρώτη σου πνοή
Απόψε αστέρια αυτόχειρα μας άκουσαν,
Ωδή θανάτου πια, δεν μοιάζει η προσευχή
Απόψε σε συνάντησα...
Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Φίλε, κάθε τύπισσα θα ήταν πανευτυχής να είχαν γράψει κάτι τόσο όμορφο γι'αυτήν...(Πολύ τυχερή η Η..)
Δημοσίευση σχολίου