Λαγνεία: Λέων: Ο Βασιλιάς των κτηνών

Βάρβαρη, λάγνα, ξεμυαλίστρα αίσθηση,
σε νοιώθω ξαφνικά σαν πάντα να 'σουν μέσα μου.
Σαν μια ακοινώνητη πρωτόγονη θύμηση,
θέλω να υποταχτείς χωρίς αιδώ στη φιέστα μου.

Λέαινα να υποταχτείς στον κυνισμό μου
και μόνο πλέον θύμα σου να μ' έχεις.
Να δικαιώσεις γιορτινά το χαμερπό "εγώ" μου
και να 'σαι, εσύ για μια φορά ο βδελυρός επαίτης.

Να μ' εξορίσεις απ' των αβρών ανθρώπων τις εστίες
κι απ' τη λάβα των σαρκίων μας, να καείς.
Να σε γλεντάω αχόρταγα όπως οι μιαρές θρησκείες,
και από πλάνα πηγάδια το κρασί μου να πιεις.

Κι ύστερα, κείμενοι ως από σπουδαίο γεύμα, τα αποφάγια,
να επαιτούμε ως γη στέρφα και στεγνή
την θεία της αγάπης, -την βροχή-
την άγια.