Ξένος στην γιορτή της παλιάς σου αγάπης

Πορεία σε νεκρό οικισμό μες τη νύχτα.
Αχνές μουσικές, γέλια, κι ο λυγμός ενός σκύλου.
Τα φώτα χαμηλά, οι προσταγές σιωπηλές,
κι έρωτες ασφυκτιούν στο κουφάρι ενός φίλου.

Δρόμοι υγροί, ακολουθούν τα ίχνη του κοχλία,
και οδηγούν στις παραστάσεις ανύπαρκτων εντόμων.
Υδροροές σπιτιών, μπουκάλια, κλαιν μαζί μου,
μια εποχή στην αυλή μακάβριων γαλαντόμων.

Και το κοινό ερωτεύεται ανάπηρες σκιές,
κι εγώ συνομιλώ μ’ ένα τραγούδι για σένα,
πετάω στις φλόγες δυο τρύπιες καρδιές,
και βάζω στοίχημα πως η αδερφή ψυχή μου, πέθανε στη γέννα.