Underworld

Υπάρχει ένας κόσμος που ζει έξω από μένα. Έξω από σένα. Έξω από μας.
Κινείται με ταχύτητες κρυφές, και στα ρείθρα του δεν ρέουν δάκρια κροκοδείλια, μα τα φαρμάκια της γης.
Εκεί, η μοναξιά δε φτιασιδώνεται σ’ ολόσωμο καθρέφτη.
Δεν κάνει πιάτσα για παρέα φθηνή και δεν ξεχνά.
Δεν είναι τράγοι εκεί να φορτωθούν τα κρίματά μας,
κι οι μάνες όλες έχουν βγάλει το σκασμό.
Ο παπάς εκεί δεν κάνει τον γιατρό. Ούτε κι ο μπάτσος τον πολίτη.
Εκεί βαριά ακόρντα επωμίζονται τα τάστα,
και κάτω απ’ τ’ άστρα,
αιρετικά φιλιά ανταλλάσσονται δίπλα σε πυρκαγιές.
Αληθινός πόνος κανένας δε γεμίζει εκεί, της ηρεμίας την κούπα.
Κι είναι εκεί που τα κομμένα τα λουλούδια, παύουν να ξεραίνονται μες τα βιβλία.
Ξεπηδούν έξω από αυτά,
και τα πρωινά πλημμυρίζουν την κάμαρά σου ανθισμένα.
Με την ευωδιά της πραγματικότητας εκείνης,
που με συντρίβει ,
κάθε φορά που επισκέπτομαι  και πάλι,
τα όσα όμορφα αγάπησα σε σένα.