Υπάρχουν φορές που αρνείται κανείς να παραδεχτεί πράξεις, συναισθήματα και καταστάσεις που σχετίζονται ακόμη και με τον ίδιο του τον εαυτό, και συχνά υπάρχει μια εθελούσια τύφλωση, που μας αποτρέπει από την παραδοχή εκφάνσεων της πραγματικότητας που βιώνουμε όταν αυτές μας πληγώνουν. Τότε είναι που μαίνονται μέσα μας οι προσωπικοί μας δαίμονες, και ψάχνουν να βρουν μια έκφραση να ξεσπάσουν. Στην προκειμένη περίπτωση με εξώθησαν να αρχίσω να βιάζω την γραφή, είτε με την μορφή κάποιων λειψών στίχων είτε με τη μορφή σακατεμένων κειμένων. Μου πήρε χρόνια να συμφιλιωθώ με την σκέψη να αποδεχτώ τις εκφράσεις αυτές, όπως και τις περιόδους που αντιπροσωπεύουν, μα πολύ περισσότερο να μοιραστώ κάποιες από αυτές δημόσια, έστω και μέσα απο το κέλυφος της ανωνυμίας που μου προσφέρει η τεχνολογία.Εύχομαι κάποιες από αυτές να σταθούν τίμιοι συνοδοιπόροι στις διαδρομές της σκέψης σας, και να μην στέκουν εδώ απλά για τρέφουν το θεριό της ματαιοδοξίας μου. Β.Ν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου