Έψαξα σε λόγια ποιητών και σε ρήσεις αγνώστων.
Σε κείμενα ξένα και σε τραγούδια κολίγων.
Σε μονοπάτια κρυφά και σε ποτάμια αχρεία,
έψαξα στα κενοτάφια της μνήμης.
Στην σκουριά, τη στάχτη και τα αιωνόβια δέντρα.
Στη βροχή, τα χαρτιά και τα τσιμέντα,
στη βαριά περπατησιά των αλόγων.
Έψαξα στις πρώτες ώρες του πρωινού και στα απώτατα μέταλλα.
Σε μάτια περαστικών, σε ήχους πουλιών και στις ορμές των τρένων.
Σε γέφυρες σαθρές, σε σκοτεινές στοές, και των παιδιών το παιχνίδι.
Έψαξα στη μπύρα, στο κρασί και τ' αποφάγια.
Σε παραπήγματα μεταναστών και τη στριφτή ουρά των μπάτσων.
Στις ψευδο-ασθένειες και τα φθαρτά μαλθακά και νωθρά δέρματα.
Σε ψυχές δανεικές, και στο πάλκο του γύφτου.
Στην ιδέα του αρώματός σου, και σε τακούνια τυχαία στο σκοπό του δαπέδου.
Μα όσο κι αν έψαξα καλά,
δεν βρήκα παρά μόνο,
γελοίες αφορμές απ’ το "εγώ" μου,
για να σου πω "καληνύχτα".
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου